નેટ ઉપર આવ્યો તે પહેલા આવતા વિચારો ને નોટ ઉપર ટપકાવી લેતો. નેટ પર આવ્યો ત્યારે અભિવ્યક્તિનું નવું જ માધ્યમ
મળ્યું. મીત્રોની સ્ક્રેપબુક, કોમ્યુનિટીની ફોરમ કે પછી ચેટ દરમ્યાન વિચારો અભિવ્યક્ત કરતો આવ્યો છું. આજે બે વર્ષે પાછળ વળીને જોવ છુ તો ખ્યાલ આવે છે હું ક્યાં હતો અને અત્યારે ક્યાં પહોચ્યો છું. શું આ બધુ કોઈ ક્રાન્તિ માટે મે કર્યું છે ?
ના, મારૂ લખાણ માત્રને માત્ર મારા માટે છે, મારા વિકાસ માટે. હું દ્રઢ પણે માનુ છું કે કોઈ પ્રોસેસમા જો તમારો સ્વાર્થ ના હોય તો તે પ્રોસેસ ભાર થી વધુ કાઈ નથી. આ લેખનની પ્રોસેસ હું મારા વિચારોની પરિપક્વતા માટેની છે અને એટલે જ હું અનિયમીત રીતે લખુ છું. આ દરમ્યાન કોઈને મદદરૂપ થયો હોવ તો તે આ પ્રોસેસની આડપેદાશ ગણી શકાય. બ્લોગ ઉપર લખવાનું શરૂ કર્યુ ત્યારે સામે કેટલીય મુસ્કેલીઓ હતી. આ મુસ્કેલીઓ નો યોગ્ય રીતે સામનો કરવો તે પ્રાથમીકતા હતી. બીજુ કે કોઈ કઠીન કાર્ય કરતા હોયે ત્યારે પ્રોત્સાહનની તાતી જરૂરીયાત રહે છે તો બ્લોગને તે માટેનું માધ્યમ બનાવ્યું. આજે લખવાનું શરૂ કર્યુ ત્યારથી મારા વિચાર મા જે બદલાવ આવ્યો તે વિષે ખુબ જ ટુકમા લખવા જઈ રહ્યો છું.
આજ થી લગભગ ૧૫ વર્ષ પહેલા લખવાનું શરૂ કર્યું ત્યારે લેખનમાં વેધકતા હતી પણ પરિપક્વતા ના હતી. મારી નાખુ, તોડી નાખું, ભાંગીને ભુક્કો કરી નાખુ આટલી જ વાત. સમાજ દેશ દુનિયા વિશ્વને બદલી નાખવાની તમ્મના અને જુનુન હતું. હું મારી જાતને ખુશનસિબ સમજુ છુ કે જીવનની વાસ્તવિકતા બહુ જલ્દી સમજી શક્યો . જીવન ફોર ટ્રેક રોડ પર BMW ચલાવવું તે નથી જીવન તો ક્રોસ કન્ટ્રી રેસ જેવું છે. ક્યારેક ચાલવું પડે તો ક્યારેક તરવું પડે, ક્યારે દોડવું પડે તો ક્યારે સાકડા રસ્તે સાયકલ ચલાવવી પડે. જેમ જેમ લાઈફને સમજતો ગયો તેમ તેમ વિચારોને પણ પરિપક્વ બનાવતો ગયો. તેમાં પણ છેલ્લા ૩-૪ વર્ષથી દરેક વાતને પોઝીટીવલી લેતા શિખ્યો.
આજે બ્લોગ જગતમાં ઘણા મીત્રો ઘણુ સારૂ લખે છે. હું દરેક વખતે તેના લખાયેલા શબ્દો કરતા તેના વિચારોને વાંચવાનો પ્રયત્ન કરૂ છું. તે સાથે જ જે તે વિચાર કેવી મનોસ્થીતીમા લખાયેલા હશે તેનો કયાસ કાઢવાનો પણ પ્રયત્ન કરૂ છું. મોટા ભાગે કોમેન્ટ લખવાનું માંડી વાળૂ છું. ક્યાંક બહુ જરૂરી લાગે તો કોમેન્ટ લખુ છું અથવા તો મેઇલ કરી ધ્યાન દોરવાનો પ્રયત્ન કરૂ છું. મોટા ભાગે ભુલ સામે આંગળી ચિંધવામા સંબધોનું જોખમ રહે છે છતા તે જોખમ ઉઠાવીને પણ તે કાર્ય નિષ્ઠાથી કરતા હરેવો નિશ્ચય કર્યો છે. ઘણા મીત્રો દુર ગયા છે પણ મને વિશ્વાષ છે કે સાચી વાત સમજાશે એટલે પાછા આવી જાશે.
ઘણા બધા વિષયો ઉપર ઘણૂ બધુ લખવું છે પણ પરિસ્થીતી અને સંજોગો અનુકુળ નથી. જોયે વિચારોની પ્રસુતી થાય છે કે મીસકેરેજ.
-: સિલી પોઇન્ટ :-
મીત્રોની માફી માંગવી સહેલી છે, માફ કરવા થોડા અઘરા છે, સુધારવાનો પ્રયત્ન કરવો વધુ અઘરો પણ તેને તેની
મર્યાદા સાથે સ્વિકારવા સૌથી વધુ અઘરા છે. ક્ષમા પર્વ પર મને મારી મર્યાદા સાથે સ્વિકારવા નમ્ર આપીલ -જાગ્રત.
bhai life ma positive thavu eej sothi moti vaat chee....
ReplyDeletebaki ko life ma gana avse ne jase khali 1 ke 2 j sathe end sudhi rahi java na cheee