Thursday, April 7, 2011

ધોતિયા ઉપર બેલ્ટ પહે્રાવવાની વૃતિ…



વૃતિ તો જોકે સારો શબ્દ છે આવી પ્રવૃતિ કરનાર વ્યક્તિને અંતરીક એક કીડો સળવળતો હોય છે. આ કિડાને તમારા-મારા જેવા જ લોકો પ્રોત્સાહન આપતા હોય છે પણ પ્રશ્ન એ છે કે આ વૃતિનો જન્મ ક્યાંથી થયો ? અમે નાના હતા ત્યારે ગામડે રહેતા. શંકર મંદીરની બાજુમાં જ એક ઘેગુર વડલો અને તે વડલા ફરતે એક મોટો ઓટલો કરાવેલો. ઓટલો એટલો મોટો હતો કે ૨૫-૫૦ માણસો આરામથી બેસી શકે. ઇ ઓટલા પર ઠેક ઠેકાણે નવ કુકરી રમવા માટે ની જગ્યાઓ. ડીઝાઇન દ્રાબો થતો હતો ત્યારે જ કોઈ પુર્વાનુમાની એ દોરેલી એટલે વારંવાર દોરવી ના પડે. ઇસ્ટો માટેની પણ ડિઝાઇન કોક જગ્યાએ દોરેલી. બપોર વચ્ચારે જમ્યા પછી ત્યાં લોકોની ભીડ જામે. કોક લંબાવી જાય અને અમુક નવ કુકરી તો અમુક ઇસ્ટો રમે. ત્યાં એક કાકા રોજ આવે. ધોતીયું અને બંડી તેનો પોષાક પણ એક વિચીત્રતા તે ધોતીયા ઉપર કમર ફરતે નાળી બાંધતા. સમયાંતરે પેટના વ્યાસના વધ-ઘટની સાથે નાળી પણ ટાઇટ-ઢીલી કરતા એટલે અમને ખબર. આ વિચીત્રતા મારાથી સહન ના થઈ એટલે એક દીવસ મારાથી આ વિષે પુછાય જ ગયું. પ્રતિઉત્તર આપતા તેમણે કહ્યુ, “શેઠ, આ છોકરાવ હરનીના ધોતિયુ કેડે રેવાજ નથી દેતા વાહેથી પાટલી ખેચી ને હડી કઢી જાય છે તી… ચેતતા નર સદા સુખી ”.

આ તો થઈ ૨૦-૨૨-૨૫ વર્ષ પહેલાની વાત… વર્ષોથી આવુ ચાલતુ જ આવ્યુ છે. કોઈક ને કેમ ઉતારી પાડવા અને કોઇકનું કાઇક ખોટુ કેમ થાય તેવું ઇચ્છતો એક મોટો વર્ગ છે. આવુ બધુ કરવામાં તેમને એક વિકૃત આનંદ આવતો હોય છે. કોઇક આપણાથી આગળ કેમ નિકળી જાય ?? ધોતિયુ ખેચો એટલે તે ધોતિયુ સરખુ કરવામાં રહેશે એટલી વારમાં આપણે આગળ નિકળી જઈશું અને આગળ ના નિકળાય તો પણ કાઇ નહી તેને ધોતિયું સરખુ કરતા નિહાળવાનો આનંદ તો મળશે. કોઈક આપણા થી સારૂ કેમ દેખાય ??? કોઈક ના વખાણ મારા કરતા કેમ વધુ થાય ??? મારી ફ્રેન્ડસ લીસ્ટમાં ૨૦૦ અને તેના માં ૪૦૦૦ કેમ ? ઉસ કી સફેદી મેરી સફેદી સે જ્યાદા ક્યુ ?

હવનમાં હાડકા નાખવાની આસુરી વૃતીનો ઠેકો કાઇ રાક્ષષો નો જ ના હતો પણ અમુક અંશે તેના વિકૃત રંગસુત્રો માનવોમાં પણ આવ્યા છે. આના માટે મોટા ભાગે બે કારણો જવાબદાર છે.. સફળતાની ખોટી વ્યાખ્યા અને બીજુ અપરિપક્વતા. આપણે મોટે ભાગે પુર્ણતા ને બધુ સમજતા હોઈયે છીએ અને એટલે જ તો અમાસ કરતા પુનમનું મહત્વ વધુ છે. અમાસ અને પુનમના આ ચક્કરમા ભુલી જાયે છે કે અંતે તો તે ચંન્દ્ર જ છે ને. હું એમ નથી કહેતો કે પુનમનું મહત્વ ના હોવું જોઇએ પણ ખરૂ મહત્વ અમાસ થી પુનમ સુધીની આખી યાત્રાનું હોવું જોઇએ. જો પુનમ સફળતા છે તો તેનું ખરૂ શ્રેય બીજને જાય છે. બીજ થી ચૌદસ સુધી ની મહેનતનું પરિણામ પુનમ છે. તે જ રીતે જો અમાસ નિષ્ફળતાનું પ્રતિક છે તો તેનું કારણ પણ બીજ(વદ) જ છે. મહાનતા પુર્ણતામાં નથી મહાનતા અપુર્ણતા સ્વિકારવામાં છે. અપુણતા તો આવશ્યક છે અને અનિવાર્ય પણ. તેવી જ રીતે સામેની વ્યક્તિને તેની અપુર્ણતા-મર્યાદા સાથે સ્વિકારવામાં જ આપણી મહાનતા છે. પણ ખાટલે મોટી ખોટ એ છે કે આપણને દરીયાની વિશાળતા-અફાટતા, અમર્યાદીત શક્તિ, વિપુલતા અને સમૃદ્ધી નહી પણ તેની ખારાશ જ દેખાય છે. કારણ કે આપણે એટલા મહાન, શક્તિશાળી અને સમૃદ્ધ નથી . ધોતિયુ પહેરતા નથી આવડતું ? વાંધો નહી બીજાનું ખેચી ને ઉતારી નાખો . સફળતા બીજા ને નિષ્ફળ કરવામાં નથી જ આટલી નાનકડી વાત આપણે ક્યારે સમજીશું ?

નેટ ઉપર આવ્યો ત્યારથી કેટલાય ને પ્રમાણમાં મોટા માથા કહી ચકાય તેવા લોકો ને સાવ વાહીયાત બાબતો ઉપર એક બીજા ઉપર કીચડ ઉછાળતા જોયા છે. આમાથી કોઈ મારો દુશ્માન નથી અને કોઈ સ્વજન નથી. નિરપેક્ષ ભાવે આજે છેલ્લા ત્રણ વર્ષથી આ બધુ જોતો આવ્યો છું. મોરો સગો મોટો ભાઈ આજે સફળતા ઉચ્ચ શિખર પર છે અને મારા હજી ઠેકાણા નથી ત્યારે માનવ સહજ ઇર્ષા થાય તે સ્વાભાવિક છે. પણ શું આ ઇર્ષામાં આંધળો થઈ મારે તેને નિષ્ફળ બનાવવાના પ્રયત્નો કરવાના ? અને આવા પ્રયત્નોમાં મારે અપેક્ષા રાખવાની કે લોકો મને મદદ કરે ? બીજુ હું લખતો થયો ત્યારથી મારા લખાણ ઉપર, જોડની ઉપર અને કન્ટ્યુનિટીના અભાવ ઉપર આંગળીઓ ઉઠતી આવી છે . મારી ભુલ કોઈ મને બતાવે ત્યારે મારે તેનો આભાર માનવાનો કે પછો તેના ઘર સામે મોર્ચો ખોલવાનો ? પેલા એ મારી એક ભુલ પકડી પાડી એટલે તેના દરેક સર્જનને મારે ઇલેક્ટ્રોન માઇક્રોસ્કોપ વડે ચેક કરવાનું અને નાનામાં નાની ટેકનિકલ ભુલની પણ છાપરે ચડી જાહેરાત કરવાની ? વ્યક્તિ જેમ જેમ ઉપર ચડતી જાય તેમ તેમ આવી સમજ આપો આપ વિકતી જાય છે.

પુનમના ચંદ્રનું તેજ કાઇ રાતો રાત નથી આવ્યુ… બીજ થી અમાસની નિષ્ફળતા અને બીજ થી ચૌદસ સુધીની સતત પ્રગતીને ફળ સ્વરૂપ આવ્યુ છે. સફળતા જો પરિપક્વતા સાથે આવે તો જ પરિપુર્ણતા આવે બાકી તો અધુરો ઘડો છલકાય ઘણો. નસીબ હોય તો જ સફળતા સાથે વિનમ્રતા પણ આવે બાકી ઉદ્ધતાય, દ્વેષ , ઇર્ષા વગેરે એવી અણજોયતા છે જે આ સફળતા જોડે સ્કિમમાં ફ્રી આવે છે. પરિપક્વતા પોતાની શક્તિની સાથે સાથે સામેનાની શક્તિનું પણ સંમાન કરવામાં છે પણ અત્યારે આવુ સમજે છે કોણ ??? મારા થી આગળ થવા જઈ રહ્યો છે ચાલો તેનું ધોતિયુ ખેચી લ્યો . આવા લોકો જ ધોતિયા ઉપર પણ બેલ્ટ પહેરવા મજબુર કરે છે. કાઇક નવું સારુ લખો એટલે ધોતિયુ ખેચવા આવી જાય .

વિચારજો મારી વાત ઉપર..

-: સિલી પોઇન્ટ :-

ધોતિયા ઉપર નાડી-બેલ્ટ તો પહેરવો જ પણ અંદર પણ પ્રમાણમાં મોટી ચડ્ડી પહેરવી કારણ કે આજ કાલ તો આ લોકો કાતર લઈ ને પણ ફરે છે . :D નજર હટી, દુર્ઘટના ઘટી.

2 comments:

  1. Majanu lakhaan lakhyu 6 d0st. Vanchvani maja padi gai ho.... :D

    ReplyDelete
  2. ખૂબ જ સાચી અને મજાની વાત અને તે પણ ખૂબ જ મજાની રીતે.
    ગમ્યું.

    ReplyDelete