ભાઈ

"પુજ્ય ભાઈ"

સપ્ટેમ્બર મહિના માં અમારે ઘર માટે જથ્થાબંધ કેકનો ઓર્ડર આપવો પડે . એક રીતે જોતા છાપા-દુધની જેમ માસીક ધોરણે કેક બંધાવીયે તો પણ ચાલે. :P ત્રણેય પેઢીના ખાંટુઓ આ મહીનામાં જ અવતરીયા છે. આજે તેમાથી બે ખાંટુઓ વિષે લખવા જઈ રહ્યો છું. લખાણ કલમથી નહી લાગણી થી લખાય છે એટલે ક્યાંક હું વહી જાવ તો પ્લીઝ દરગુજર કરશો.

“ભાઈ” અમારા જોઇન્ટ ફેમીલીમાં બધા ભાઈઓ માં મોટા, આમ તો તે મારા મોટા પપ્પા થાય પણ ઘરમાં બધા જ તેમને ભાઈ તરીકે જ સંબોધે . નાના છોકરાવમાં તેની પાસે જવાની રીતસર સ્પર્ધા જ થાય. કારણ સાવ સિમ્પલ હતું . ભાઈ મોટે-ભાગે સાંજે ગાડી માં બહારગામ જાય એટલે જે પહેલા પહોચે તેને જાવા મળે અને લટકા મા ગાઠીયા-સોડા અને ઉપર મસાલાવાળુ પાન . ભાઈ અમને રાખે પણ તેવા કોઈ જીદ્દ પુરી ના થાય તેવું ભાગ્યે જ બનતું. કપડા-વોટરબેગ-પેન્સીલ કે પછી દફતર માંગો તે લેટેસ્ટ મળી જાય. ખાવા પિવાની તો ચિંતા જ નહી અને ક્યારેક તો કપડાના બહાને ગયા હોયે અને કપડા છોડી બીજુ બધુ ઘરે પહોચે. કોઈ દીવસ ના નહી અમારી માંગણી જ અમારી જરૂરીયાત અને ભાઈ લાવ્યા એટલે ઘરઆં બીજા કોઈ કાઈ કહે પણ નહી. સગ્ગા બાપ અને કાકા-અદા નો ફરક અમે કોઈ દીવસ જોયો જ નથી. ઉલ્ટાનું પપ્પા થી બચવા ભાઈ પાસે જતા રહ્યે. “લપાઇ જા બસે અહી તો તેરા પપ્પા મારે ગા” બાવા હિન્દીના આ ઉચ્ચારો હજી કાનમાં ગુંજે છે.

મોટા ભાઈ-બહેનો તો ભણવા બહાર ગામ જતા રહેલા એટલે ભાઈ પાસે નો સૌથી વધુ હક અમે નાના પાંચેય ભાડેળાઓ ભોગવતા . પહેલા મોટી બહેન અને પછી અમે બન્ને ભાઈઓ અને છેલ્લે છેલ્લે નાની બન્ને બહેનો. .કોના પ્રત્યે ભાઈને વધુ લાગણી તે કહેવું ઉશ્કેલ છે પણ ભાઈનો અમારા પાંચેય પર અપાર સ્નેહ વર્ષોયો છે. મોટો ભાઈ જ્યારથી હોસ્ટેલમાં ગયો ત્યાર પછી તો હુ એક જ બચ્યો હતો ઘરમાં. લગભગ રોજ ભાઈ પાસે થોડી વાર બેસવાનું અને અલક-મલકની વાતો કરવાની . રોજ બીડી ના પિવાનું સમજાવાનું અને પગ દબાવાના અને છેલ્લે “ફાંદામા ફુરરરરર” કરવાનું . ખાવું પિવું સુવુ જાગવુ તેમ આ બધુ રૂટીન થઈ ગયેલું. અમે ચારેય ભાઈઓમાં સૌથી વધુ હોંશ મારા લગ્નની હતી બન્ને ભાઈઓના સાથે લગ્ન થાય તેવું પપ્પાની ઇચ્છા હોવા છતા ભાઈ એ મારા લગ્ન મોટાભાઈના લગ્ન પછી છ મહીના પછી ગોઠવ્યા અને બધા ભાઈમાં મારા લગ્ન સવાયા કરાવ્યા . સિઝન સારી ના હોવાથી કુંટુંબની સ્થીતી ના હોવા છતા ખર્ચામાં કાઈ બાકી ના રાખ્યું.

ભાઈને નાનામાં નાનુ કામ હોય મને હાકલ નાખે, કપડા લેવાના હોય કે લુંગી, દવાખાને જવાનું હોય પછી નખ કાપવાનું મારા વગર ના ચાલે . કુંટુંબની આંતરીક સ્થિતી સારી ના હતી ત્યારે મારી જેમ તેણે પણ પિડા ભોગવી હશે અને તે જ પિડા ભાઈ ને ખાય ગઈ. સ્થીતી ખરાબ હતી ત્યારે ભાઈ મને જ સમજાવતા, “તું સમજદાર છે ને તો તું જ સાજી જા ને.” છેલ્લે છેલ્લે પણ મારી જ સેવા લઈ પરમધામ ગયા . ગયા વિકઆં જ તેમનો જન્મદિવસ અને શ્રાધ ગયું . કદાચ આજે સૌથી વધુ હું ભાઈને મીસ કરૂ છું કારણ કે, “હું જીદ્દ કોની પાસે કરૂ કે મારે આમ કરવું છે.” કદાચ હવે પછી આજીવન જીદ્દ કરવાનો વારો જ નહી આવે. સાંભળો છો ને ભાઈ…..

આગળ શું લખવું ???????

અમારા ચારેય ભાઈઓ માં સૌથી હોશિયાર, સમજુ અને શાત મારા થી મોટો ભાઈ . આમ તો તે મારાથી છ વર્ષ મોટો પણ ક્યારેય મે તેને મોટા ભાઈ તરીકે ટ્રીટ નથી કર્યો. હુ તોફાની અને તે શાત અને ડાહ્યો એટલે ઘણી વાર મારે લીધે તે રડ્યો છે. તેની છાપ સારી એટલે તે રડે એટલે તેના આસુઓની ઇમ્પેક્ટ વધુ પડે . તે ઇમ્પેક્ટને ઘટાડવા માટે હું હંમેશા મોટા અવાજે રડતો આંખમા એક પણ આંસુ ના હોય પણ આજુ-બાજુ ના બધા ઘરો સુધી પહોચે તેવો મારો ભેગડો હોય. ફઈ કહેતા “એક રડે તો ગામ તણાય અને બીજો રડે તો ગામ ગાજે” . મોટા ભાગે મારો ભેકડો મને માર થી બચાવી લેતો .

લગભગ બદ્ધુ જ હું ભાઈ પાસે થી શિખતો, રમત-ગમત, વાત કરતા, કપડા પહેરતા ઇવન ખાતા પણ તેની પાસે થી જ શિખ્યો. હું તેના જેટલુ જ ભણુ તેવુ તે મારા કરતા પણ વધુ ઇચ્છતો . મારી દરેક સમસ્યાઓ તેની પાસે પહોચે ત્યારે જ પુરી થઈ જાતી. અમુક ચોક્કસ કારણો થી હું તેનાથી થોડો દુર રહેતો થયો છતા અમારા વચ્ચેનો સ્નેહ ક્યારેય ઓછો નથી થયો. મારો પહેલો બેસ્ટ ફ્રેન્ડ ભાઈ છે

અમે બન્ને સગા ભાઈઓ હોવા છતા સ્વભાવ થી માંડીને રહેણી કહેણીમા જમીન આસમાનનું અંતર તે લગભગ રોજ ક્લીનસેવ હોય અને હું ૧૫-૨૦ દીવસની દાઢી વધારેલો. પેન્ટમા શર્ટ ઇન કરેલુ અને મેચીંગ બેલ્ટ-શુઝ પહેરવાનો આગ્રહ આજે પણ તે મારી પાસે રાખે છે. તે મને તેના જેવો બનાવવાનો એક પણ પ્રયાસ છોડતો નથી અને હુ તોવો થતો નથી. કેટલી વખત કેવા છતા વોલેટ-બેલ્ટ રાખતો-પહેરતો નથી. રોજ સેવ કરતો નથી લગભગ લઘરા જેવો ફરૂ છુ. ઉતાવળ-આવેગ મારા દુર્ગુણો છે તેના વિષે તે ઘણુ ટોક ટોક કરતો પણ હું સુધરતો જ નથી. પપ્પા માટે હંમેશા તે એસેટ અને હુ લાયબીલીટી રહ્યો છું . તે મુશ્કેલી દુર કરતો અને હુ ઉભી કરતો. . મારી ઉપર ખીજાતો-ગુસ્સે થતો સલાહ આપતો મારૂ બધ્ધુ જ જાણતો એવો તે એક જ વ્યક્તિ છે જેની મને ઇર્ષા થાય છે.

આજે(20-09-11) તેનો જન્મદિવસ છે. તે સિંગાપુર સ્થાઇ થયો છે એટલે તેને ભેટીને હેપ્પિ બર્થ ડે તો નહી કહી શકુ પણ….. I Realy Miss U Bro.

-: સિલી પોઇન્ટ :-

હુ નાનો હતો ત્યારે ખુબ આત્મવિશ્વાષ થી ખોટુ બોલતો. કાઈ પણ ભાંગ ટુટ થઈ હોય બધા મને જ આગળ કરી દે અને એટલા કોફીડન્સથી હું વાર્તા કહી દવ કે બધા સાચુ જ માની જાય. એક વખત ઓવર કોફીડન્સમા કાઇક વધુ પડતુ જ બોલી નાખેલું ત્યારે અમને બહુ માર પડેલી . આવી પરિસ્થીતી વખતે ભાઈ( મોટા પપ્પા) અમને બચાવતા. લાવો મારા રૂમમાં બધાની સર્વીસ કરૂ તેમ કહી રૂમમા પુરી ગાદલા ઉપર લાકડી પછાડે અને અમે જોર જોર થી બુમો પાડતા.