"સવેદનાઓ ની વાવણી“

લગભગ બે વર્ષ પહેલા અસમંજસની લાંબી સ્થીતિ માથી પસાર થયા પછી બીજા બાળકનું પ્લાનીંગ કર્યું. પહેલા ખોળે જ દીકરો છે એટલે બીજા બાળકની શું જરૂરિયાત તે વિષે ઘણા ખુબ જ નિકટના લોકોના સ્પષ્ટ અને વ્યાજબી અભિપ્રાયો છતા અંતરની લાગણી હતી કે એક દીકરી તો જોઇએ જ. દિકરો બાપના ખભ્ભા મજબુત કરે તો દીકરી છાતી. માનતાની કહો તો માનતાની પણ મારી ઇચ્છા ઇશ્વરે પુરી કરી અને ગયા વર્ષે જ જેની એ મારે ત્યા જન્મ લીધો.

હું પહેલાથી જ થોડો લાગણીશીલ ખરો, તમે વેવલો પણ કહી શકો. હોસ્પિટલમાં દિકરી આવી તેની વધામણી કરતા જોય લગભગ બધા જ આશ્ચર્ય માં હતા. કદાચ આપણી માનશીકતા જ એવી છે કે અમુક વાતો સહજતાથી સ્વિકારી નથી શકતા . હું તો હજી પેન્ડા વહેચવાની તૈયારી કરતો હતો પણ લોકો શું કહેશે તેના ડરે મમ્મીએ ચોખ્ખી ના પાડી દીધી. કદાચ સમાજમાં રહેવુ હોય તો આપણી ખુશી ની જાહેરાત પણ સમાજ ના નિતી-નિયમો ને આધીન રહી કરવાની થતી હશે.

છેલ્લા એક વર્ષમા એક-એક દિવસ મે જેની ને મોટી થતા જોય છે. હાથ-પગ હલાવતા, હસતા, ઉધી પડતા બેસતા બધુ જ પહેલી વાર કરતા જોય છે. યથાર્થ ક્યારે મોટો થઈ ગયો તેની અતિ વ્યસ્તતાને લીધે ખબર જ ના પડી હતી પણ તેની કસર જેની વખતે જાણે પુરી કરવાની હોય તેમ એક એક પળ માણ્યો છે. લગભગ રોજ સવાર-બપોર-રાત અઢધી કલાક તેની સાથે પસાર કરવાનો વણ લખ્યો નિયમ થઈ ગયેલો. તેમા પણ છેલ્લા ૨-૪ મહિનાથી તો રાત્રે મારી છાતી ઉપર જ સુવાની જીદ્દ અને ના છુટકે તે જીદ્દને પુરી કરવાની .

ઘણા લોકો ના મોઢે જ્યારે “ઓહ તેને તો ૨-૩ દિકરી છે” બોલતા સાંભળુ છુ ત્યારે જે તે વ્યક્તિ ઉપર દયા આવે છે. નક્કિ તે વ્યક્તિ ના નશિબમાં દિકરીનો પ્રેમ નહી હોય અથવા તો તે એટલો કમ અક્કલ હશે કે તે તે પ્રેમને ઓળખી નહી શક્યો હોત. આ જગતમાં સૌથી સૌભાગ્યશાળી વ્યક્તિ એટલે દિકરીનો બાપ . હું ઇશ્વરનો આભારી છુ કે તે મને આ સૌભાગ્ય આપ્યું. કાઇ પણ ખાતી હોય અને હું જેની ની પાસે જાવ તો તરત ઉચી થઈ મારા મો મા ધરાર નાની કટકી મુકશે. અસહ્ય ટેન્શન માં પણ જ્યારે હું તેનુ મલકતુ મો જોય જાવ એટલે બધુ જ ટેન્શન ગાયબ.

થેન્કસ જેની મને એક દિકરીના બાપ નું સૌભાગ્ય બક્ષવા બદલ.

* * * *

“પપ્પા તે શું હતુ ?” લગભગ ટી.વી. જોતા જોતા યથુ મને આ પ્રશ્ન ના પુછે તો જ નવાય.

“બેટા તે કોકો બીન હતુ જેમાથી ચોકલેટ બને ને તે” હંમેશની જેમ બીજા પ્રશ્નની આશા સાથે શાતિથી જવાબ આપ્યો.

“તે શા માટે રડતુ હતુ ?” અપેક્ષીત પ્રતિ પ્રશ્ન પુછાયો .

“બેટા પેલા અંકલ છે ને તે બેસ્ટ ચોકલેટ બનાવવા માટે બેસ્ટ કોકો બીન સિલેક્ટ કરતા હતા પણ તે કોકો બીન થોડુ નબળૂ હતુ અને એટલે તેને સિલેક્ટ ના કર્યું એટલે તે રડતુ હતું.” ડિટેઇલમાં જવાબ આપી નવા પ્રશ્નથી બચવા માટે થોડો ડિપમા ગયો અને ૧૦૦ % વિશ્વાસ હતો કે કદાચ નવો પ્રશ્ન નહી જ આવે.

“પણ તેને આમ ફેકી કેમ દીધુ પેલા અંકલે ? પસંદ ના હતુ તો પ્યારથી ડસ્ટબીનમાં ના નાખી શકાય ? તેમા તેમ ફેકવાનું હોય ? તેને કેટલું ખરાબ લાગ્યુ હશે એક તો રિજેક્ટ કર્યુ અને ઉપરથી આમ ફેક્યુ .”

કેડબરી બોર્નવીલની એડ જોયા પછી ની આ પ્રશ્નોત્તરીમા યથુના આ છેલ્લા વાક્યો સાંભળી મારી પાસે ના તો દલીલ કરવાના શબ્દો હતા ના તો જવાબ દેવા ના.

* * * *

સંવેદનાઓ ની વાવણી ના કરવી પડે તે તો આમ જ ઉગી નિકળે. ઇશ્વરનો આભાર માનું છુ કે મારા માં જે સંવેદના છે તેવી જ સંવેદના મારા બાળકોમાં પણ ઉગી નિકળી.

(આ પોસ્ટ ડોટર્સ ડે નિમિતે લખી હતી સમય અને સંજોગો ના હોવાથી આજે પોસ્ટ કરૂ છું.)

-: સિલી પોઇન્ટ :-

જો નસીબદાર હોવ તો “દિકરી ને ગાય દોરો ત્યા જાય” નહિતર “દિકરીને ગાય માથુ મારી ખાય” જેવા જેના નશિબ. :D